شبی با عبدی مخاطب را راضی نکرد - اسلیم فا

نام اولیه برنامه عبدی شو بود و قرار شد برنامه سازان مختلفی از جمله فواد صفاریان پور و بیژن بیرنگ در تیم برنامه ساز این مجموعه باشند اما ترکیب عوامل سازنده آن چندین بار تغییر کرد و در نهایت کارگردانی برنامه با عنوان شبی با عبدی به محمدحسین لطیفی رسید و جواد فرحانی نیز تهیه کنندگی آن را بر عهده گرفت.

شبی با عبدی حالا بیش از یک ماه است که روی آنتن می رود و اکبر عبدی محوریت اصلی این برنامه را بر عهده دارد، با مهمانان گفتگو می کند، گاهی زوج یک تماشاگر در استودیو می شود و آیتم هایی را با همراهی نصرت میرعظیمی بازی می کند که همه اینها تلاشی برای سرگرم کردن و خنداندن مخاطبی است که در این مدتی که از پخش برنامه گذشته نتوانسته به خوبی با این برنامه همراه شود.

حضور یک شریک و بازیگر در برنامه ترکیبی طبق الگوهایی است که در ساختار چنین برنامه هایی وجود دارد اما شبی با عبدی به دلیل ساختار نمایش های کلیشه ای و موضوعات تکراری مثل علاقه به بازیگری، خوانندگی، فضای مجازی که پیش از این هم در دورهمی و یا دیگر برنامه های ترکیبی مطرح شده بود و همچنین موضوعات روز با همان نگاه لوث شده، نتوانسته است نظر مخاطبان را جلب کند و به برنامه ای جریان ساز تبدیل شود که در گفتگوهای روزمره مردم هم بدان اشاره شود.

حتی حضور اکبر عبدی بازیگر توانمند سینما و تلویزیون ایران که مخاطبان خاطرات بسیاری از فیلم ها و نقش های متفاوت او در ذهن دارند در این برنامه چشمگیر نبوده است که البته بخش زیادی از این مساله به بهره گیری نادرست از این بازیگر حرفه ای سینمای ایران مربوط می شود. نبود تیم محتوایی که بتواند آیتم ها و سوالات جذاب و جدیدی را در مسیر گفتگو با مهمانان تعریف و طراحی کند باعث شده که این برنامه نه تنها اتفاق جدیدی نسبت به خندوانه و دورهمی نباشد بلکه موفقیت چندانی هم کسب نکند.

اگرچه که اکبر عبدی تمام تلاش خود را می کند و حتی در تمام بخش های این برنامه حضور دارد ولی شاید این حضور خارج از توانایی جسمانی وی باشد و مخاطب حتی گاهی احساس می کند که او نفس کم می آورد و این میزان از حضور در برنامه می تواند برایش طاقت فرسا باشد.

برنامه شبی با عبدی برای اینکه با دیگر برنامه های گفتگومحور تفاوت داشته باشد بخشی با عنوان فراخوان بازیگری را در برنامه برگزار می کند. در این بخش افرادی از سراسر کشور دعوت می شوند و به اجرای نمایش می پردازند اما این بخش بیشتر از اینکه فراخوان بازیگری باشد آیتمی برای اجرای نمایش های کمدی است؛ نمایش هایی که صرفا به لودگی تبدیل شده اند که هم ایده های قدیمی دارد و هم بارها داستان های مشابه آنها در تئاتر آزاد استفاده شده است که موضوع و مفهوم خاصی را به مخاطب القا نمی کند.

بیشتر افرادی که در این برنامه حضور دارند گروه های دو یا سه نفره ای هستند که سابقه اجرا در نمایش های تئاتر آزاد را دارند و برنامه بیشتر از اینکه مسابقه ای برای استعدادیابی بازیگری باشد به بستری برای پخش آیتم جُنگ های شبانه تبدیل شده است که نمایش هایی با ترکیبی از خوانندگی و تقلید صدا و داستان هایی تکراری و سطحی درباره ازدواج، خواستگاری، علاقه یک روستایی به خوانندگی و... را شامل می شود.