سرمربی پرسپولیس و چند سؤالی بی جواب مانده - اسلیم فا

قطعا فاصله 5 امتیازی با صدر جدول در فاصله 11 بازی به پایان فصل غیرقابل جبران نیست؛ مخصوصا که مصاف رودرروی پرسپولیس و استقلال هم هنوز به جای مانده است. حتی همین حالا و با وجود تساوی برابر گل گهر هم میانگین امتیازی پرسپولیس برای قهرمانی در شرایط عادی کافی به نظر می رسد. آن ها از 19 بازی 42 امتیاز کسب کرده اند و این یعنی به دست آوردن 2.21 امتیاز از هر مسابقه. مشکل سرخ ها فقط نتیجه گیری بالاتر از تصور استقلال بوده است. با این حال در پرسپولیس چیز های زیادی هست که نیاز به توضیح دارد.

3 دفاع یا 4 دفاع؟

رفت وآمد های کادرفنی پرسپولیس روی 2 ایده بازی با 3 یا 4 دفاع، کم کم ملال آور می شود. این تیم با 3 دفاع برابر نساجی بازی کرد و خوش شانس بود که داور گل تیم مازندرانی را نپذیرفت. پس از آن در مسابقه با آلومینیوم به 4 دفاع بازگشت و باز خوش شانس بود که داور موقعیت تک به تک نیمه اول حریف را به اشتباه آفساید گرفت. پرسپولیس مسابقه با گل گهر را 4 دفاعه شروع کرد، اما در نیمه دوم باز به سیستم 3 دفاع برگشت. چرا؟ هیچ کس نمی داند. نتیجه این تغییر چه بود؟ اینکه پرسپولیس در اوج نیاز به کسب 3 امتیاز، چهره ای کاملا تدافعی به خود گرفت و نتوانست حتی یک موقعیت دیگر روی دروازه حریف خلق کند. خب فایده این همه تغییر چیست؟ و چطور انتظار دارید بازیکنان دفاعی با وجود انبوه جابه جایی ها، هماهنگی لازم را داشته باشند؟

خوردن گل های مشابه تا کی؟

یحیی گل محمدی در نشست خبری بعد از بازی با گل گهر گفت: انتظار خوردن گل به این شکل را نداشتیم. برخلاف سرمربی پرسپولیس، اما میلیون ها هوادار این تیم انتظار دریافت چنین گلی را می کشیدند؛ چون پرسپولیس بار ها و بار ها در 2 سال اخیر از این گل ها خورده است. ارسال از کناره ها و گشودن دروازه سرخپوشان با ضربات سر، به عادت رقبا تبدیل شده است. آلومینیوم در بازی فصل گذشته 2 گل به این شکل به پرسپولیس زد، هوادار همین امسال 2 بار به همین ترتیب دروازه سرخپوشان را گشود، پدیده چنین گلی به آن ها زد و همین گل گهر نیز قبلا سابقه زدن گل مشابه به قرمز ها را داشته است. می شود یک روز بهانه هند بودن گل حریف را گرفت و روزی دیگر، روی اشتباه فاحش حامد لک مانور داد. پرسش، اما اینجاست که وقتی تیمی این همه گل شبیه هم می خورد، آیا کادرفنی مقصر نیست؟ آیا نباید تدبیری برای رفع اشکال اندیشیده شود؟

کی نوبت جوانان می رسد؟

بار ها و بار ها این نقد به کادرفنی پرسپولیس وارد شده و البته پاسخ مناسبی دریافت نکرده است. یحیی گل محمدی همچنان به سبک مصرف گرایانه خود در پرسپولیس ادامه می دهد. درحالی که اعتماد فرهاد مجیدی به امثال امیرحسین حسین زاده و جعفر سلمانی از آن ها بازیکنانی مؤثر و سودمند برای حال و آینده استقلال ساخته، یحیی همچنان در بازی دادن به جوانان ناخن خشکی می کند.

بازیکنان بی نام و نشان در فهرست پرسپولیس صرفا جنبه تزیینی دارند. اوج رویکرد ضد استعداد گل محمدی جایی بود که او در سوپرجام، ترجیح داد با وجود مصدومیت امید عالیشاه این بازیکن را به زمین بفرستد و موجب تشدید صدمه دیدگی او شود، اما میدان را به یک جوان ندهد. در نتیجه امروز پرسپولیس نه عالیشاه را دارد و نه آن جوان را. لابد استدلال گل محمدی و هوادارانش این است که بازی در پرسپولیس برای بازیکنان جوان فشار سنگینی دارد، اما مگر شرایط استقلال همینطور نیست؟ مگر پرسپولیس دوران دایی و برانکو همین وضع را نداشت؟ بدون تعارف گل محمدی در این مورد اهمال کرده و این مسئله بیشتر از امروز، فردای پرسپولیس را به خطر می اندازد.

همشهری