نقد قسمت چهارم فصل هشتم سریال بازی تاج و تخت - اسلیم فا

نظرات نسبت به قسمت چهارم تا حدود زیادی با هم متفاوت بود. کم نبودند نظرات منفی منتقدانی که معتقد بودند شاهد یکی از بدترین و بی منطق ترین قسمت های گیم آو ترونز بودیم اما منتقدانی هم نوشته اند که این قسمت، بخشی از کیفیت های کلیدی سریال را در خود داشته و دوباره آن ها را به رخ مخاطبان کشیده است.

ممکن است در این نوشته بخشی از داستان مجموعه تلویزیونی بازی تاج و تخت لو برود

تاد وندرورف - واکس

قسمت چهارم فصل هشتم مجموعه تلویزیونی بازی تاج و تخت کوشش نموده بود آنچه دست کم مواد اولیه برای سه قسمت از سریال بود را در یک قسمت جا دهد… تاثیر نهایی این قسمت بسیار آشفته و درهم ریخته بود؛ اتفاقات بسیاری افتاد و صرفا تعداد کمی از آن ها از نظر تاثیرگذاری عاطفی بر مخاطب، پیروز بودند.

کارگردانی این قسمت که توسط دیوید ناتر اجرا شده بود احتمالا بهترین کارگردانی این فصل بود اما مشکل از فیلم نامه بهم ریخته بود که باعث شد شاهد ضعیف ترین قسمت از ابتدای فصل هشتم تا کنون باشیم. قسمتی که تصویر ناخوشایندی از آخرین ساعات باقی مانده از سریال نیز در ذهن مان ایجاد کرد.

دیوید سیمز - آتلانتیک

نمی دانم این بار از کجا آغاز کنم، احتمالا بد نیست از شخصیتی صحبت کنم که کمتر از همه به صحبت درباره اش علاقه دارم یعنی یورن گریجوی. سه فصل است که این شخصیت از نقطه ای به نقطه دیگر کشانده می گردد تا به شکل غیرقابل وصفی رشته های روایی بی قاعده سریال را سفت و محکم کند… حضور مدام این شخصیت (شخصیتی مطلقا تک بعدی که در فصل های خاتمهی به سریال اضافه شده) … مثال خوبی برای نشان دادن مسئله ای است که بازی تاج و تخت با عبور از مواد داستانی اولیه اش دچار آن شده.

در نیمه ابتدایی قسمت چهارم از فصل هشتم به نظر می رسید که شاهد یک قسمت همراه با دیالوگ و حل شدن روابط عاطفی دیرپا باشیم… اما پس از آن مجموعه ای از رخدادهای بی حساب و کتاب رخ دادند و به چنان سرعتی هم رخ دادند که حتی معقولیت و باورپذیری نسبی آن ها هم برای مخاطب قابل سنجش نبود (بله، حتی دنیا خیالی سریالی مثل گیم آو ترونز هم گاهی اوقات باید باورپذیر به نظر برسد).

هنگامی که قسمت چهار به خاتمه رسید، داستان دقیقا در نقطه درست روایی قرار گرفته بود … اما به قیمت اینکه احمق بی ربطی چون یورن به شکلی معجزه آسا هر کاری بکند.

دنیل داداریو - ورایتی

مجموعه در فصل آخرش یک قدم رو به جلو برداشته است و قسمت چهارم فصل هشتم گیم آو ترونز نشانه ای بود بر اینکه سریال هنوز هم می تواند به زیبایی میان طرح داستانی و لحن رفت و آمد کند حتی اگر داستان محدود به تعدادی از شخصیت های اصلی باشد.

دو قسمت قبلی مجموعه بازی تاج و تخت کاملا بر نبرد وینترفل تمرکز نموده بودند؛ قسمت دوم با آماده سازی مقدمات نبرد بزرگ همراه بود و قسمت سوم بر خود این نبرد تمرکز داشت. حال در قسمت چهارم شاهد ایجاد فضایی هستیم که به وسیله گسترش داستان به سطوحی فراتر از نبرد وینترفل آخرین ساعات مجموعه را رقم می زند.

این گسترش به وسیله دنریس رخ می دهد، شخصیتی که در جهت هدفش در همه بخش های هفت پادشاهی حضور داشته و قدرتش در شرایط فعلی تا حدودی تضعیف شده است… کشتن شخصیت شرور اصلی داستان در حالی که هنوز سه قسمت به خاتمه باقی مانده چندان معمول و متعارف نیست اما گیم آو ترونز این هفته نشان داد که به شکلی مضاعف از عهده این کار برآمده است: اول اینکه در صحنه مهمانی احساس همه اعضای اصلی نسبت به نبرد قسمت قبل تعیین می گردد و دیگر اینکه مسیری ساخته می گردد که تعیین می نماید دنریس و شرکا در قسمت های آینده چه راهی را خواهند پیمود. درست است که نایت کینگ رفته اما راه پیش رو از گذشته هم دشوارتر است.