آدرنالین؛ روزی که قلب انگلیس در جام جهانی شکست - اسلیم فا

انگلیس سال 1990 در جام جهانی ایتالیا، بعد از حدود 3 دهه از بزرگترین افتخار تاریخش پیروز شد طلسم عبور از یک چهارم نهایی را بشکند و با یکی از برترین تیم های تاریخش راهی نیمه نهایی گردد. آنها در این مرحله به مصاف آلمان غربی سابق، دشمن ازلی و ابدی شان رفتند. آلمان هم یکی از برترین تیم های جهان در آن موقع بود؛ تیمی که فینال دوره قبل را به آرژانتین مارادونا باخت.

انگلیس با ترکیبی از برترین بازیکن های تاریخش مقابل آلمان با ترکیبی از برترین بازیکن های تاریخش نهاده شد. تری بوچر، برایان رابسون، کریس وادل، جان بارنز، دیوید پلت، گری لینه کر و پل گاسکوین جوان امیدهای انگلیس برای پیروزی مقابل آلمان فرانس بکن بائر را بالا برده بودند.

آلمان هم تعدادی از برترین بازیکن های تاریخش مثل لوتار متیوس، اندی برمه، یورگن کلینزمن و کارله ریدله را در ترکیب داشت.

دقیقه 60 بازی اندی برمه مدافع چپ آلمان دروازه انگلیس را باز کرد و تیمش را پیش انداخت اما 20 دقیقه بعد و 10 دقیقه قبل از سوت خاتمه بازی گری لینه کر گل مساوی را زد و بازی را به وقت های اضافه فرستاد. جریان بازی در وقت های اضافه تغییری نکرد و کار به ضربات پنالتی کشید.

در جریان ضربات پنالتی هر 2 تیم سه پنالتی اولشان را وارد دروازه حریف کردند. استیوارت پیرس بازیکن باتجربه انگلیس پنالتی چهارم تیمش را از دست داد. اولاف تون ستاره جوان آلمان ها در آن جام پنالتی چهارمش را وارد دروازه حریف کرد. کریس وادل پنالتی پنجم انگلیس را خراب کرد و آلمان با پیروزی در ضربات پنالتی راهی فینال شد.

بعد از خاتمه بازی اشک های پل گاسکوین ستاره جوان انگلیس، نمادی از شکست های انگلیس در ضربات پنالتی شد.