علامت ها و روش های درمان متاستازهای جگر - اسلیم فا

به طور کلی، سرطان کبد شامل دو نوع اولیه و ثانویه می باشد. تفاوت اساسی بین این دو نوع سرطان این است که سرطان اولیه کبدی در کبد توسعه می یابد، در حالی که سرطان ثانویه کبدی از خود کبد منشأ نمی گیرد. در عوض، این نوع سرطان ثانویه به وسیله سلول های سرطانی ایجاد شده که از تومورهای سرطانی اولیه از بخش های دیگر بدن جدا شده و به سمت کبد حرکت نموده و باعث ایجاد تومورهای متاستاتیک می گردد.

به عبارت دیگر متاستاز کبد یک تومور سرطانی است که از سرطانی که در جای دیگری از بدن به وجود آمده و تا کبد پیش رفته باشد به وجود می آید. این حالت بعلاوه سرطان ثانویه کبد هم نام دارد.

سرطان اولیه کبد از کبد شروع می گردد و بیشتر در افراد دارای عوامل خطر و مبتلا به بیماری هایی مانند هپاتیت و سیروز مشاهده می گردد.

اغلب اوقات، سرطان ایجاد شده در جگر، ثانویه یا متاستاتیک است.

سلول های سرطانی که در تومور متاستاز کبدی یافت می شوند، سلول های کبدی نیستند. آنها سلول های قسمتی از بدن که سرطان اولیه در آن جا شروع شده است (به عنوان مثال، سلول های سرطانی سینه، روده بزرگ یا ریه) می باشند.

ممکن است در مراحل اولیه متاستاز کبد هیچ علامتی وجود نداشته باشد.

یک نوع سرطان اولیه معمولاً به وسیله جریان خون یا سیستم لنفاوی به بخش های دیگر بدن توسعه می یابد. بعضی مواقع، این نوع سرطان با توسعه موضعی به بافت های اطراف نیز توسعه می یابد. بیشتر خون از اندام های مختلف به کبد وارد شده و در کبد با حذف مواد سمی خون فیلتر می گردد. با این حال، در این فرایند، سلول های سرطانی از دیگر قسمت های بدن به وسیله جریان خون وارد کبد خواهند شد. بنابراین، سرطان ثانویه کبدی به واسطه توسعه سلول های سرطانی از بخش های دیگر بدن مانند ریه ها، معده، پانکراس، دستگاه گوارش و سیستم لنفاوی به کبد توسعه می یابد.

علائم سرطان کبد

در مرحله اولیه، این بیماری ممکن است هیچ گونه علائمی را نشان ندهد، یا ممکن است علائمی را ایجاد کند که برای این بیماری اختصاصی نباشد. برای مثال، علائمی مانند کاهش وزن و اشتها، تب و بی حسی ممکن است ایجاد گردد، اما این علائم تنها اختصاص به سرطان کبد ندارد. این انواع علائم می تواند به وسیله بعضی از بیماری های دیگر نیز ایجاد گردد. کبد بزرگ و غیر طبیعی می تواند به عنوان یکی از علائم معمول این نوع سرطان در نظر گرفته گردد. این علائم به نوبه خود باعث بروز احساس درد و ناراحتی در بخش سمت راست بالایی شکم می گردد. سوزش کبد می تواند علامت دیگر سرطان کبد به شمار رود. بعضی مواقع، بزرگ شدن غیر طبیعی طحال که به عنوان بزرگ طحالی یا اسپلنومگالی شناخته می گردد، نیز در میان بیماران مشاهده می گردد.

زردی یا یرقان نیز ممکن است در طول مراحل اولیه سرطان کبد مشاهده گردد. با این حال، در مرحله پیشرفته، یرقان به تدریج به واسطه مسدود شدن مجاری صفراری که صفرا را از کبد به روده کوچک حمل می نمایند، بدتر می گردد. به واسطه مسدود شدن مجاری صفراوی، جریانات صفرا به سمت جریان خون باز می گردد که این موضوع باعث زرد شدن پوست و بخش سفیده چشم می گردد. سپس، تجمع مایع آبکی در حفره صفاقی یا شکمی صورت می گیرد که به عنوان استسقاء یا انبساط حفره شکم نیز شناخته می گردد. در نهایت، فرد بیمار به علت تجمع مواد سمی در مغز احساس سرگیجه و خواب آلودگی دارد، چون در این شرایط کبد به شدت آسیب دیده و توانایی تصفیه خون را نخواهد داشت. این بیماری به عنوان انسفالوپاتی کبدی شناخته می گردد.

تشخیص سرطان کبد

متاسفانه، این بیماری تنها در مراحل پیشرفته تشخیص داده می گردد. با این حال، هپاتومگالی یا بزرگ شدن کبد می تواند نشانه ای از سرطان کبد باشد.

معمولاً، آزمایشات خون انجام می گردد، اما این آزمایشات برای تشخیص سرطان کبد چندان معتبر نیستند. به همین علت، نتایج غیر طبیعی این آزمایشات می تواند به وسیله بسیاری از اختلالات به غیر از متاستاز کبد نیز ایجاد گردد.

سونوگرافی، تصویر برداری رزونانس مغناطیسی و سی تی اسکن کبد به تشخیص سرطان کبد یاری می نماید. اما این آزمایشات ممکن است قادر به تشخیص سرطان از سیروز کبدی و دیگر بیماری های کبدی نباشد.

نمونه برداری از بافت زنده کبد در صورتی که این آزمایشات قادر به ارائه نتیجه واضح نباشند و بعلاوه جهت جمع آوری اطلاعات بیشتر درباره تومورهای سرطانی، انجام می گردد.

گزینه های درمانی

درمان سرطان کبد وابسته به مقدار توسعه بیماری و بعلاوه منشأ و ماهیت سرطان اولیه می باشد. گزینه های درمانی معمول برای این بیماری شامل شیمی درمانی، پرتو درمانی و برداشتن تومورها با انجام عمل جراحی می باشد. اغلب اوقات، سرطان ایجاد شده در جگر، ثانویه یا متاستاتیک است. اما، جراحی تنها در صورتی که تعداد تومورها کم و محدود به یک ناحیه خاص باشند، انجام می گیرد. در چنین مواردی، جراحی می تواند یک گزینه درمان دائمی باشد، در حالی که دیگر گزینه های درمان مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی قادر به ارائه درمان دائمی نیستند. شیمی درمانی می تواند طول عمر بیمار را افزایش دهد، در حالی که پرتو درمانی برای رهایی از درد شدید بیمار مورد استفاده قرار می گیرد.

امید به زندگی بیماران مبتلا به متاستازهای کبدی به وضوح وابسته به زمان تشخیص این بیماری است، بعلاوه وابسته به گزینه های درمانی که به کار گرفته می گردد نیز خواهد بود. با این وجود، هنگامی که شیمی درمانی به عنوان یک روش درمانی مورد استفاده قرار می گیرد، نرخ بقای یک ساله حدود 10 تا 15 درصد و نرخ بقای سه ساله حدود 5 درصد می باشد. هنگامی که امبولیزاسیون شیمیایی به منظور درمان بیمار استفاده می گردد، نرخ بقای یک ساله به حدود 50 درصد و نرخ بقای 5 ساله به حدود 10 تا 15 درصد خواهد رسید. درمان با کبد برداری جزئی باعث نرخ بقای یک ساله تقریباً 75 درصد می گردد، در حالی که نرخ بقای پنج ساله برابر با 60 درصد می باشد. اخیراً، پیوند کبد باعث افزایش نرخ بقای یک ساله تا بیش از 80 درصد و نرخ بقای 5 ساله تا 75 درصد می گردد.

مرحله ای که در آن سرطان تشخیص داده می گردد، می تواند بر درمان بیماری تأثیر داشته باشد. بنابراین، هر مشکل مربوط به کبد نباید نادیده گرفته گردد. حتی علائم مبهم مانند کاهش وزن، کاهش اشتها و درد در سمت بالایی شکم باید با مشاوره با یک پزشک متخصص به درستی مورد رسیدگی قرار گیرد.

منبع: Chandramita Bora - HealthHearty

منبع: راسخون